มาแว้วววว
ไปเรียนมาแว้ววว
อ่ะ..เพิ่งเริ่มค่ะเพื่อนๆ
จริงๆเพิ่งเรียนไปได้ 2 วันเอง
ต้องเรียนทั้งหมด 10 วัน
เรียนอะไรน่ะเหรอ...หึๆๆ
เพื่อนๆที่คุยกันบ่อยจะรู้กันดี ว่าไอ่นี่มันอยากทำขนม
ใช่แล้ว...ไปเรียนทำขนมมา...
เหนื่อยอย่างที่คิด(เพราะเรียน 8 โมงครึ่งถึงห้าโมงเย็น) แต่ก็สนุกกว่าที่คิดนะ =) ก็ชอบนี่
ถ้าเราทำไรที่เราชอบไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนเราก็มีความสุขกับมัน คุณว่ามั้ย?
เอแคล ทาร์ตสัปปะรด และเปี๊ยะนม(หรือโมจิ สู้ของเอ็ม เอ็ม นครสวรรค์ได้มะ อิอิ ตั้งตัวเป็นคู่แข่งปอม)
เป็นหลักสูตรเบเกอรี่เพื่อการค้าเลยแหละ
มีสอนทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ
เหอๆๆ มีสอบด้วยย
แต่ก็เป็นแค่หลักสูตรระยะสั้น ยังไงก็ต้องหมั่นฝึกฝนให้ดีก่อนที่คิดจะทำขายจริงๆ
เพราะแต่ละอย่างไม่ยาก แต่การทำให้ได้คุณภาพและรักษาระดับไว้เป็นเรื่องที่ควรต้องอาศัยความชำนาญพอควร ที่สำคัญต้องมีใจรักจริง
คุ๊กกี้เนยที่แตกตัวออกมาเป็นคุ๊กกี้มะพร้าวและคุ๊กกี้แฟนซีรูปต่างๆ เช่น ตารางหมากรุก ตัวหนอน หมูสามชั้น(เหมือนจิงๆ) หินอ่อนและวงล้อ
การทำขนมไม่ได้ง่ายและสบายอย่างที่คิด
เพราะการทำแต่ละอย่างต้องอาศัยความอดทน ใจเย็นและประณีต รวมไปถึงแรงกาย(โดยเฉพาะแขนเนี่ยใช้มากสุดเลย...เมื่อยมาก) ถึงจะได้ขนมที่ทำออกมาน่าตาดี =)
ถ้าใจร้อนขนมอาจขี้เหร่ได้ หึๆๆ(อันนี้มีเยอะเลยจากขนมที่ฝึกทำ)
แต่ถ้าพยามในที่สุดมันก็จะออกมาสวยงามสมใจเรา (ยังไงก็สวยในสายตาเราแหละท่านผู้ชม)
บราวนี่แสนภูมิใจ ที่บ้านบอกว่าหน้าตาดูดีและอร่อยมากครับท่าน
อะ...อยากจะบอกว่ามันเหมือนตอนเราทำงานศิลปะเลยแหละ
ต้องมีสมาธิ
อดทน
ใจเย็น
สร้างความชำนาญ
แล้วก็ลุ้น....ลุ้น...ว่ามันจะออกมาหน้าตาเป็นไง
เปิดเตาออกมาเห็นขนม...
ความรู้สึกเดียวกับมองดูภาพสีน้ำตอนวาดเสร็จ
ความรู้สึกเดียวกับตอนนั่งขัดโมเดลจนมันออกมาเป็นรูปเป็นร่าง
ความรู้สึกเดียวกับตอนออกแบบงานแล้วได้เห็นตัวอย่างที่ผลิตจริงเล้ยยยย
สุดท้ายนี้(เหมือนลงท้ายจดหมายเลย...เชยดี ชอบ)...อยากบอกเพื่อนๆว่า ถ้าใครสนใจอะไร หรือรักที่จะทำอะไร...ถ้ามันไม่ได้ทำใครเดือดร้อนอ่ะนะคะ
ลองทำดูก่อน ลองดูเล็กๆก็ได้ ลองสัมผัสกะมันดู ถ้ามันอิ่มเอิบข้างในใจ...นั่นแหละคุณมาถูกทางแล้ว
ไม่ได้หมายความว่าวันข้างหน้าคุณจะไม่เบื่อหรือยังอยู่กับมันหรือเปล่า
แต่ปัจจุบันคุณได้อยู่กับสิ่งที่คุณสนใจ รัก ชอบ นั่นแหละ คุณได้ใช้ความสุขกับปัจจุบันอย่างคุ้มค่า
ส่วนความสุขในอนาคต มันจะตามมาเอง
ถ้ามัวแต่ลังเลมันก็จะมาไม่ถึงซักที ไม่ว่าปัจจุบันหรืออนาคต
สุดท้ายของสุดท้าย...ทาร์ตคือพายขนาดเล็ก
สุดท้ายของสุดท้ายของสุดท้าย...บราวนี่มันเป็นประเภทนึงของคุ๊กกี้ค่ะ ไม่ใช่เค้ก เหอๆๆ เพิ่งรู้นะเนี่ยย
ไปเรียนมาแว้ววว
อ่ะ..เพิ่งเริ่มค่ะเพื่อนๆ
จริงๆเพิ่งเรียนไปได้ 2 วันเอง
ต้องเรียนทั้งหมด 10 วัน
เรียนอะไรน่ะเหรอ...หึๆๆ
เพื่อนๆที่คุยกันบ่อยจะรู้กันดี ว่าไอ่นี่มันอยากทำขนม
ใช่แล้ว...ไปเรียนทำขนมมา...
เหนื่อยอย่างที่คิด(เพราะเรียน 8 โมงครึ่งถึงห้าโมงเย็น) แต่ก็สนุกกว่าที่คิดนะ =) ก็ชอบนี่
ถ้าเราทำไรที่เราชอบไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนเราก็มีความสุขกับมัน คุณว่ามั้ย?
เอแคล ทาร์ตสัปปะรด และเปี๊ยะนม(หรือโมจิ สู้ของเอ็ม เอ็ม นครสวรรค์ได้มะ อิอิ ตั้งตัวเป็นคู่แข่งปอม)
เป็นหลักสูตรเบเกอรี่เพื่อการค้าเลยแหละ
มีสอนทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ
เหอๆๆ มีสอบด้วยย
แต่ก็เป็นแค่หลักสูตรระยะสั้น ยังไงก็ต้องหมั่นฝึกฝนให้ดีก่อนที่คิดจะทำขายจริงๆ
เพราะแต่ละอย่างไม่ยาก แต่การทำให้ได้คุณภาพและรักษาระดับไว้เป็นเรื่องที่ควรต้องอาศัยความชำนาญพอควร ที่สำคัญต้องมีใจรักจริง
คุ๊กกี้เนยที่แตกตัวออกมาเป็นคุ๊กกี้มะพร้าวและคุ๊กกี้แฟนซีรูปต่างๆ เช่น ตารางหมากรุก ตัวหนอน หมูสามชั้น(เหมือนจิงๆ) หินอ่อนและวงล้อ
การทำขนมไม่ได้ง่ายและสบายอย่างที่คิด
เพราะการทำแต่ละอย่างต้องอาศัยความอดทน ใจเย็นและประณีต รวมไปถึงแรงกาย(โดยเฉพาะแขนเนี่ยใช้มากสุดเลย...เมื่อยมาก) ถึงจะได้ขนมที่ทำออกมาน่าตาดี =)
ถ้าใจร้อนขนมอาจขี้เหร่ได้ หึๆๆ(อันนี้มีเยอะเลยจากขนมที่ฝึกทำ)
แต่ถ้าพยามในที่สุดมันก็จะออกมาสวยงามสมใจเรา (ยังไงก็สวยในสายตาเราแหละท่านผู้ชม)
บราวนี่แสนภูมิใจ ที่บ้านบอกว่าหน้าตาดูดีและอร่อยมากครับท่าน
อะ...อยากจะบอกว่ามันเหมือนตอนเราทำงานศิลปะเลยแหละ
ต้องมีสมาธิ
อดทน
ใจเย็น
สร้างความชำนาญ
แล้วก็ลุ้น....ลุ้น...ว่ามันจะออกมาหน้าตาเป็นไง
เปิดเตาออกมาเห็นขนม...
ความรู้สึกเดียวกับมองดูภาพสีน้ำตอนวาดเสร็จ
ความรู้สึกเดียวกับตอนนั่งขัดโมเดลจนมันออกมาเป็นรูปเป็นร่าง
ความรู้สึกเดียวกับตอนออกแบบงานแล้วได้เห็นตัวอย่างที่ผลิตจริงเล้ยยยย
สุดท้ายนี้(เหมือนลงท้ายจดหมายเลย...เชยดี ชอบ)...อยากบอกเพื่อนๆว่า ถ้าใครสนใจอะไร หรือรักที่จะทำอะไร...ถ้ามันไม่ได้ทำใครเดือดร้อนอ่ะนะคะ
ลองทำดูก่อน ลองดูเล็กๆก็ได้ ลองสัมผัสกะมันดู ถ้ามันอิ่มเอิบข้างในใจ...นั่นแหละคุณมาถูกทางแล้ว
ไม่ได้หมายความว่าวันข้างหน้าคุณจะไม่เบื่อหรือยังอยู่กับมันหรือเปล่า
แต่ปัจจุบันคุณได้อยู่กับสิ่งที่คุณสนใจ รัก ชอบ นั่นแหละ คุณได้ใช้ความสุขกับปัจจุบันอย่างคุ้มค่า
ส่วนความสุขในอนาคต มันจะตามมาเอง
ถ้ามัวแต่ลังเลมันก็จะมาไม่ถึงซักที ไม่ว่าปัจจุบันหรืออนาคต
สุดท้ายของสุดท้าย...ทาร์ตคือพายขนาดเล็ก
สุดท้ายของสุดท้ายของสุดท้าย...บราวนี่มันเป็นประเภทนึงของคุ๊กกี้ค่ะ ไม่ใช่เค้ก เหอๆๆ เพิ่งรู้นะเนี่ยย
Comments
ใครรู้ช่วยบอกวิธีเอากรอบออก
หรือทำกรอบที่สวยกว่านี้หน่อยนะคะ
ให้มันแตกต่างกับคนอื่นๆ ให้มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่แค่ขนม
มันคืองานศิลปะที่กินได้ตะหาก
นี่มันเป็นแค่พื้นฐานอ่ะนะ
เรียนรู้ไว้แต่ความเป็นตัวเองต้องหามาใส่เอง(^___^)
ใครสนใจอยากชิมก็มาชิมได้ที่สยามนะ
หลัง 5 โมงเย็นเป็นต้นไป เสาร์-อาทิตย์จ้า
ถ้าเรียนจบแล้วต้องมาชิมที่บ้านน่อ
อยากกิน อยากกิน