>> ใต้ละอองฝุ่น..

...จัดห้องเสร็จรึยังลูก
...ยังค่ะ เหลืออีกหน่อยนึง
...จัดให้เสร็จซะสิลูก จะได้เอาของที่เหลือเข้า
...ค่ะแม่...

หลังจากที่ฉันได้ปรับแต่งห้องนอนใหม่ ด้วยการเพิ่มตู้กับโต๊ะเขียนหนังสือ
ห้องของฉันก็อยู่ในภาวะ under construction มายาวนาน
เนื่องจากหนังสือและของสะสมมีมากจนน่าตกใจ
นี่ยังไม่รวมถึงห้องเก็บของที่ยังไม่มีโอกาสได้ไปจัดการ
ซึ่งเดี๋ยวมันจะต้องเป็นรายต่อไปหลังจากที่ฉํนจัดห้องนอนของฉันเสร็จ

ฉันใช้เวลาจัดห้องมาพอสมควร
เนื่องจากต้องค่อยๆจัด ค่อยๆเก็บทีละมุม ทีละส่วนตามแต่ความหนาบางของละอองฝุ่น
ส่วนหนึ่งที่ช้าก็เนื่องมาจากการที่ฉันมักจะดื่มด่ำกับสิ่งของที่จัดไปด้วยทุกทีเวลาหยิบมันขึ้นมา
...ที่ว่า-ดื่มด่ำ-
ฉันหมายถึงการที่นั่งหยิบ นั่งเลือกว่าชิ้นนี้จะทิ้งดีไหม จะได้ใช้อีกหรือเปล่า
ซึ่งส่วนใหญ่ผลจะออกมาว่า-เก็บ-
ข้าวของของฉันถึงได้มีเยอะเสียจนเก็บไม่หมดอย่างนี้
แต่ครั้งนี้ฉันก็พยามตัดใจทิ้งไปเยอะเลยเหมือนกัน
เพราะสำนึกได้ว่าเจ้านิสัยชอบเก็บตัวนี้แหละเป็นเหตุผลให้ห้องของฉันจะไม่มีที่ว่างอยู่แล้ว

แต่จริงๆแล้วเหตุผลหลักของการดื่มด่ำนั่นก็คือ
เวลาที่ฉันเก็บไปเก็บมาแล้วไปเจอพวกภาพเก่าๆ ของเก่าๆที่มีความหมาย
หรือความทรงจำเก่าๆ ซ้อนทาบอยู่ในนั้น
มันทำให้ฉันอินไปกับมันเสมอ

บ่อยครั้งที่ฉันไปเปิดเจอกล่องเก็บภาพถ่ายเก่าๆสมัยเรียน
ฉันก็จะนั่งยิ้มกับรูปตัวเองที่ถ่ายไว้
หรือนั่งหัวเราะกับรูปเพื่อนๆที่ทำท่าตลกๆ
นั่งคิดถึงความสนุกที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เป็นกลุ่มๆ
...หรือแม้แต่นั่งซึ้งกับภาพและความทรงจำของคน(เคย)พิเศษ
และคนที่ฉันเคยแอบชอบแบบ puppy love สมัยเด็กๆ
ดังนั้นการจัดของแต่ละครั้งของฉันจึงใช้เวลานานมาก ไม่อาจเสร็จได้ในวันเดียว

...แต่บางครั้งก็มีเหมือนกันที่ฉันเลี่ยงที่จะเปิดกล่องบางกล่อง หรือถุงบางถุง ที่ฉันรู้ว่ามันมีอะไรอยู่ในนั้น
...เพียงเพราะยังไม่อยากให้ความทรงจำบางอย่างย้อนกลับมา...
...ในครั้งนี้ก็เช่นกัน...
ฉันเหลือกล่องเล็กๆ อีก 2-3 ใบ ที่ฉันปล่อยทิ้งไว้และเลี่ยงที่จะเปิด
จนกระทั่งเหลือแต่พวกมันเท่านั้นที่ฉันไม่ได้จัด
…ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเปิดมันแล้ว...
...ไม่อาจเลี่ยงหลบและฉันตั้งใจแล้วที่จะเปิดมัน...

ฉันเปิดกล่องและหยิบมันขึ้นมาจัดทีละชิ้น..ปัดฝุ่นทีละอัน..
ตัดใจทิ้งบางอย่างที่เคยเก็บไว้อย่างดี
แม้แต่กล่องและกระดาษห่อที่บรรจุไว้ซึ่งความรู้สึกทะนุถนอมและยินดียิ่งของฉัน
หากแต่ตอนนี้มันไม่ได้มีความหมายเช่นนั้นอีกแล้ว
นอกจากเป็นสิ่งที่ทำให้เรารำลึกถึงความเป็นไปในอดีตเท่านั้น
ฉันนั่งมองพวกมันหลังกำจัดเอาละอองฝุ่นบางๆออกไปจนหมด
...ซึ่งน่าแปลกใจที่มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอะไรมากอย่างที่เคยกังวลจนไม่ได้แตะต้องมันมานาน..

หลังจากจัดห้องเสร็จ
ฉันรู้สึกได้ถึงความมั่นคงทางจิตใจและภูมิใจกับอะไรบางอย่างที่ได้ก้าวข้ามผ่านมาได้...
ฉันรู้และเข้าใจอะไรบางอย่างว่าชีวิตของฉันได้เดินไปข้างหน้าแล้ว
และต้องเดินต่อไป ไม่อาจหยุดอยู่กับที่ได้






ในที่สุด..การจัดห้องอันยาวนานของฉันก็เสร็จสิ้นลงเสียที...







จากwww.thailandcd.com ขอบคุณที่มี sample เพราะๆให้ฟังกันค่ะ